برگ‌های آینه‌وار سپیدار دور خود چرخ می‌زنند. رگه‌هایی از آخرین فریادهای مهر تابستان با هر ریزش برگ‌ها در هوا جابه‌جا می‌شود.  آسفالت بیش‌ازپیش به دریاچه‌ای همانند می‌شود. بی‌صدایی، سم‌های کوچک و ظریف آن در میان‌برگ‌ها هیچ صدایی بروز نمی‌دهد، عنبر سیاه پشت‌پاهایش را با هر قدم به رخ می‌کشد.  نمی‌دانم در این فصل نیز با این غده‌ها دلبری می‌کنند یا نه؟ خزهایش در نور طلایی خورشید گندمگون است، آن رنگ …

ادامه مطلب

نمی‌دانم از کجا شروع کنم، شاید از سکوت‌ها، از آن زمان‌هایی که دلم می‌خواست کنارم باشی اما نبودی. نه برای سفری باهم و یا خریدی گران قیمت... بلکه زمان‌هایی که در آن نگاه، صدا و خنده مرا تا دنیای کودکی دنبال کنی. خیلی وقت‌ها کنارت بودم، احساس تنهایی می‌کردم. خاطره می‌گفتم، لب هایت را جمع می‌کردی، قهقهه‌ها را برای دیگری بیرون می‌ریختی. چیزی از خود نگفتی، گویا بخشی از تو …

ادامه مطلب

... این یکی را نشنیدی، می‌گویی راجب چه صحبت می‌کنم؟ گویا دوست داری خودت را به آن راه بزنی. راجب زنانگی و مردانگی‌هایی حرف می‌زنم که با چرخش دنده‌‍‌های پول چاپ کن، دود می‌شوند و می‌روند هوا. بعضی گمان می‌کنند وقتی این دود را هوا دادند دوباره باز می‌گردد و زمینی می‌شود، اسمش می‌شود؛ مردانگی و زنانگی. چه؟ روشن فکر نیستم. قبلا گفته بودی، حالا که آن بالا ایستاده‌ای باز …

ادامه مطلب

خرناسه ی باد پیچید. خرده ریزه آجرهای پای دیوار به اطراف پخش هستند و باد از جای خالیشان زوزه می کشد. زمین حیاط پوشیده است از چوب و برگ چنار از کمر شکسته. دروازه قرمز هم از جا کنده شده و تنها، ماشین های پشت چهارچوب حایل ورود غریبه ها هستند. لیوان را بلند کرد و جرعه ای از لبه اش برداشت. باد پنجره ها را تکاند. لیوان را از …

ادامه مطلب